Hanuś

Hanuś nasza mała
Czemuś już odeszła
Jużeś zapomniała
Coś ty w życiu przeszła.

Bardzo było krótkie
Życie twej młodości
Skromne i cichutkie
W niewielkiej miłości.

Bardzo rozżaleni
Mąż i dwaj synowie
Smutkiem uniesieni
Dziś płaczą po tobie.

Płaczą po tobie biedni rodzice
Bo ciebie tylko mieli
Dziś ocierają łzą zalane lica
Gdyż oni z tobą cierpieli.

I cóż im w życiu pozostało
Po tobie żal i wspomnienie
Po tym co się z tobą stało
Samotna starość i ciężkie westchnienie.

Ty już jesteś spokojna
Skończyło się twoje cierpienie
Byłaś wierna i bogobojna
Dobry Bóg da ci zbawienie.

Dydnia, dnia 28.05.2004 r.