19 grudnia Stowarzyszenie Kobiet Wiejskich w Izdebkach-Rudawcu zaprosiło na Wigilijne spotkanie, połączone z biesiadowaniem „Pod Jemiołą”- Koła Gospodyń Wiejskich z gminy Nozdrzec. Wszystkie koła przyjęły zaproszenie, nie odmówił także wójt Gminy Nozdrzec Antoni Gromala, oraz Wiceprzewodniczący Rady Gminy -Marian Zabój. przybyła także Halina Kościńska z Brzozowa, emerytowany dyrektor Muzeum Regionalnego, Bogusława Krzywonos prowadzący w Krzywem – salonik „W krzywem zwierciadle” oraz przedstawiciele jednostek organizacyjnych Urzędu Gminy w Nozdrzcu. Każdego z gości uhonorowano symboliczną różą.

Gospodyni spotkania – Przewodnicząca miejscowego Stowarzyszenia Kobiet –Danuta Czaja - przywitała gości swą najnowszą poezją: wierszem okolicznościowym „Spotkanie kobiet” oraz „Zimowym poematem”. Kolejny wiersz „A słowo” zaprezentowała z gracją Małgosia Dmitrzak, mieszkanka Rudawca i uczennica Liceum Ekonomicznego w Brzozowie. Do bieżących wydarzeń w kraju odniosła się w wierszu „Sejmowa debata” Pani Danuta.

Wszystkie przewodniczące KGW z gminy otrzymały podziękowania za udział w spotkaniu (przykładowe zamieszczamy w galerii zdjęć), a potem przy zapalonych świecach odśpiewano wspólnie „Barkę”, tak bardzo ulubioną przez Jana Pawła II.

W świąteczny klimat wprowadziły zebranych kolejne wiersze poetki z Rudawca: „W mojej świątnicy” w wykonaniu autorki, „Gdy ciemność nocy” – wykonała Marta Bąk; „Uboga stajenka” – Natalia Wrona, „Świąteczne życzenia” – Kasia Dmitrzak i na koniec w wykonaniu autorki „Ten szczególny wieczór”.

Ewangelię wg. św. Łukasza odczytał Hubert Czaja, ale zaczął także od strofy wiersza Wandy Chotomskiej „Kolęda domowa”:

 Ta kolęda od opłatka się zaczyna,

bo opłatkiem najpierw dzieli się rodzina,

od opłatka, od życzeń mamy,

od tych słów nad opłatkiem wyszeptanych…

Przed wigilijną kolacją głos zabrał wójt Gminy Nozdrzec Antoni Gromala oraz Bogusława Krzywonos z Krzywego.

Halina Kościńska, jednych - zapoznała, innym - przypomniała zwyczaje związane z Wigilią i świętami Bożego Narodzenia na Podkarpaciu i w regionie brzozowskim.

W międzyczasie rozpoczęto podawanie świątecznych potraw przez uczennice i uczniów kierunku gastronomicznego brzozowskiego ZSE, (mieszkających na Rudawcu) a poszło im to nadzwyczaj zgrabnie.

Był też opłatek i wzajemne składanie sobie życzeń a potem rozpoczęła się już długa biesiada z kolędami i pastorałkami, przy wigilijnych potrawach, ciastach ale i napitkach wszelakich, a jakże – też, w myśl strof wiersza napisanego na tę okoliczność przez Panią Danutę:

„Pod jemiołą”

Pod jemiołą się spotkały

Między sobą poszeptały

Wszystkie piękne, młode, giętkie

            Czas się dla nich też zatrzymał

            Data swoje od niechcenia

            Gdy ktoś pyta – wstecz ujmują

            W łóżkach swoich baraszkują

            Więc nie pytaj, to daremne

            Oceń sprawność w noce ciemne

Chociaż nogi opuchnięte

Wciąż ochocze, wciąż są chętne

Pracy żadnej się nie boją

Mężów w tony też wystroją

A gdy zajdzie gdzieś potrzeba

Służą radą, dadzą chleba

Nalewkami Cię ugoszczą

Bo to przecież żyć tak trzeba

Puki łaski płyną z nieba

            Na niedomóg czas też przyjdzie

            Więc się dzisiaj wszystkie śmiejcie

            Po co martwić się na zapas

            Wykorzystać trzeba czas

            W zdrowiu, szczęściu, pomyślności

            Gdy Rudawiec, dziś gości Was

(informacja własna)

    Danuta Czaja mieszka w odsuniętych od wielkiego świata – Izdebkach-Rudawcu w powiecie brzozowskim na Podkarpaciu.

         Z pewnością urokliwość miejsca zamieszkania, serdeczność rodziny i życzliwość sąsiadów sprawiają, że  dostrzega w sposób niebanalny i oryginalny to, czego inni dostrzec nie potrafią.

         W Jej poezji  zdecydowanie dominuje klimat rodzinnych stron i piękno otaczającej Ją przyrody. Nie wymyśla rzeczy nowych. Odkrywa piękno w tym, co Ją otacza, jak w wierszach: „Jestem tu”, „Znam to miejsce”, „Mój dom”, „Moja wieś”, „ Nadeszła wiosna”, „Gorące lato”, „W cieniu lipy”.

         Egzystencjalizm – to temat rzeka przewijający się w Jej twórczości i ukazywany w różnych aspektach  np. w wierszach „Miejsce na ziemi”, „Silniejsza od słowa”.

          Wiele twórczych myśli  poświęca minionym pokoleniom. Zmaga się z pojęciem pamięci i niepamięci ludzkiej, która zostaje po tych, którzy przed nami żyli, kochali, po prostu byli. Pisze o potrzebie pamięci tego, co minęło, ale nie umarło „Listopadowa modlitwa”, „Dzwonu granie”, ”Nadzieja na wspomnienie”. Z odległych obszarów pamięci przywołuje Matkę – widzianą oczami dziecka i kobiety dorosłej, ocenia Ją z różnych punktów widzenia, ale zawsze bardzo pozytywnie. Opisuje swą tęsknotę za Matką „Tęsknię Mamo”, „Twoje święto Mamo”, za dziećmi, które opuściły rodzinne gniazdo „Dla Bartosza” oraz tęsknotę za dobrym światem, w którym nie ma podłości tylko miłość i zrozumienie.

           Ważnym tematem w Jej poezji jest kontakt z drugim człowiekiem i dobro ukryte w każdym z nas. Przelewa na papier to, co Ją boli, raduje, smuci, ale i to, dzięki czemu czuje się spełniona i szczęśliwa. Pisze też o kruchości ludzkiego życia, o ulotności miłości i o trudzie bycia razem „Razem przez życie”, „Droga życia”, „Proszę Cię”, „Dwie połówki jabłka”.  Nie brakuje w Jej poezji  motywów religijnych „Największa miłość”, „Chleba daj Panie” ,  tematu papieskiego „Wybór papieża Franciszka”, czy stosunku poetki do najnowszej historii ”Spotkanie kobiet”, „Kolejne zmiany”, „10-lecie ŚDS w Izdebkach”.

           Natchnienie przychodzi – jak sama mówi - przeważnie nocą, ale czerpie je z codzienności, dlatego też Jej styl jest prosty, zrozumiały i przemawiający bezpośrednio do odbiorcy.

            Drugi tomik powstawał przez półtora roku. Są to wiersze  dla ludzi wrażliwych, poszukujących piękna zarówno w otaczającej nas przyrodzie, jak i tego wewnętrznego, emanującego z nas samych. To tomik dla miłośników „słowa” i dla tych, którzy zastanawiają się nad sensem naszego tu i teraz.

            W swych wierszach przekazuje wiele cennych wartości, szczególnie młodemu czytelnikowi, ale i ludziom starszym, bo umie połączyć świeżość przekazu z niebanalną treścią dotycząca np. zwyczajów i obrzędów: „Wieczór wigilijny”, „Wracam do dzieciństwa – Boże Narodzenie”, „Noworoczne życzenia”, „Wielkanoc”.

Pozostaję z wielkim podziwem dla Jej serca i ducha. Napisała w przedmowie do drugiego zbiorku - Halina Kościńska

Tomik "Gdzie schylona malwy głowa" wzbogacony jest o ilustracje Pani Elżbiety Pempuś.  Autorem zdjęcia na okładce, kolejny już raz jest Pan Kazimierz Barański. Pierwszy tomik poezji "W serca ciszy" wydany był w 2012 roku.

    Wybrany wiersz z drugiego zbiorku, więcej - wkrótce czytelnik znajdzie w dziale Poezja i Proza, w Zakładce – Danuta Czaja

Czas szacunku

Gdzie piwonii kwitnie kwiat

Gdzie schylona malwy głowa

Tam cudowny stary świat

Odkrywany dziś od nowa

Tam narzędzia, sierp i snop

Polski rolnik w dłoniach trzymał

I z radością patrzył w ziemię

Kiedy zboże kosą ścinał

Pole pięknie falowało

Słońce kłosy mocno grzało

Kromka chleba sytość dała

Dłoń okruchy szanowała

Czas szacunku dziecka z ojcem

Świętość ręki matka miała

Kiedy chleby znakiem krzyża

Przed jedzeniem wciąż żegnała

 Czasem uciec z tego świata

Pragnę w cichość życia przodków

Tam w spokoju porozmyślać

Jakże były inne lata