Starosta Brzozowski Zygmunt Błaż został odznaczony drugim co do ważności polskim państwowym odznaczeniem cywilnym – Orderem Odrodzenia Polski. Order ustanowiony w 1921 r. nadawany jest za wybitne zasługi położone w służbie państwu i społeczeństwu, a zwłaszcza za wybitne osiągnięcia w działalności publicznej podejmowanej z pożytkiem dla kraju.

   Starosta Z. Błaż przyznane odznaczenie odebrał 14 maja br. w Podkarpackim Urzędzie Wojewódzkim w Rzeszowie z rąk Wojewody Podkarpackiego Małgorzaty Chomycz-Śmigielskiej. Otrzymał je za zasługi w działalności na rzecz społeczności lokalnej i za osiągnięcia w pracy samorządowej.

   Zygmunt Błaż znany jest ze swojej niepodległościowej działalności w latach 1980-1990. Był wojewodą krośnieńskim, a od 2002 r. pełni funkcję Starosty Brzozowskiego. Doprowadził do dynamicznego rozwoju Podkarpackiego Ośrodka Onkologicznego w Brzozowie. Przyczynił się do przebudowy sieci dróg powiatowych oraz przeprowadził modernizację szkół ponadgimnazjalnych w powiecie. Zainicjował dobrą współpracę wójtów wszystkich gmin powiatu brzozowskiego. Podejmuje działania na rzecz utrwalenia historii Ziemi Brzozowskiej i jej tradycji patriotycznych. Organizator akcji „Katyń… ocalić od zapomnienia” w powiecie brzozowskim upamiętniającej polskich oficerów zabitych przez NKWD oraz Konkursu Plastycznego na plakat z okazji 71 rocznicy Zbrodni Katyńskiej, w którym udział wzięli uczniowie szkół podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych z powiatu brzozowskiego. Pomysłodawca i organizator uroczystych obchodów ważnych państwowych rocznic (uchwalenia Konstytucji 3 Maja, wybuchu II wojny światowej, Dnia Flagi). Był jednym z fundatorów Fundacji Promocji Zdrowia im. dr Stanisława Langa na Rzecz Szpitala Specjalistycznego w Brzozowie Podkarpackiego Ośrodka Onkologicznego. Obecnie jest przewodniczącym Rady Fundacji.   (www.powiatbrzozow.pl)

    Kolejny raz miałem możliwość posłuchania, jak śpiewają uczennice Szkoły Podstawowej w Krzemiennej (gmina Dydnia). Od 7 już lat tworzą zespół o nazwie „Krzemienianki”. Inicjatorką powstania, organizatorką i opiekunem jego jest nauczycielka miejscowej szkoły pani Jadwiga Rajtar-Żaczek, która w region brzozowskiej wsi przeniosła z dużych ośrodków, głównie ze środowiska studenckiego – piosenkę turystyczną i tu popularyzuje ją. Moje gratulacje. W tak małej szkole wychwycić talenty śpiewacze i co ważne – zachęcić do śpiewania, aby była to przyjemność a nie obowiązek, to kolejny sukces pani Żaczek. Znając się nieco na piosence turystycznej wsłuchiwałem się uchem krytyka w wykonanie „Bukowiny II” - perfekcyjnie wykonywane przez solistkę (zwrotki) i cały zespół w refrenie. Sam mistrz - Andrzej Wierzbicki byłby mocno zaskoczony poziomem wykonania jego, jakże trudnej piosenki, nie wspomnę o jeszcze trudniejszej „Balladzie o świętym Mikołaju”, śpiewanej przez zespół na dwa i trzy głosy. Sympatycznie wykonują „Czas powrotów”, piosenkę, która na wielu stronach internetowych ma dopisek – „autor nie znany”, a przecież to utwór lubelskiej grupy „Wątli Kołodzieje”. Piosenkę „Kiedy góral umiera”, rozłożyły na głosy, pomysłowo. Podobało mi się bardzo ich wykonanie „Piosenki o rajdowych butach” oraz innej, pt. „Choćby cały tydzień lało”. 

   O milej atmosferze w zespole świadczy kolejny fakt. Śpiewają tu 10-latki ale i 16 -latki, bowiem po zakończeniu nauki w tutejszej szkole wcale nie rozstają się z zespołem, przychodzą - razem „ćwiczą” nowe utwory, razem śpiewają. Spotykam je 13 maja w Krzywem, gdzie w miejscowej Izbie Pamięci odbywało się „Spotkanie z historią”, brały udział w spektaklu słowno-muzycznym. Po zakończeniu występów pytam kto jest spoza szkoły? Jedna „Krzemienianka” przyznaje, że jest obecnie uczennicą Zespołu Szkół Ekonomicznych w Brzozowie. Pytam o inne - mają maturę odpowiadają jedna przez drugą. Jaka więź jest między tymi dziewczynami, myślę sobie…

   Oglądam ich stronę internetową, z przyjemnością słucham występów na Przeglądzie Piosenki Turystycznej w Krzemiennej, organizowanym z inicjatywy wójta gminy Jerzego Adamskiego, na małej estradzie zlokalizowanej nad Sanem... Sam się usmiecham, kiedy z przyjemnością wsłuchuję  się w  wykonania niektórych, dość trudnych piosenek turystycznych, myślę sobie, że szkoda, iż publiczność nie ta, bowiem to bardziej mały festyn niż przegląd, ale takie są miejscowe warunki i szat nie rozdzieram...

   Jak dowiaduję się – nie zamykają się tylko i wyłącznie w piosence turystycznej, bo byłoby to nie możliwe w środowisku wiejskim. Śpiewają więc także inne utwory. Zespół dość aktywnie uczestniczy w życiu lokalnej społeczności gminy: śpiewali dla seniorów, na otwarciu szkoły w Temeszowie, brali udział w koncercie dla Jana Pawła II, w ramach orkiestry Jurka Owsiaka; z okazji Dnia Matki, Dnia Babci i Dziadka, udzielają się w koncertach bożonarodzeniowych, w Jasełkach, na pikniku z Radiem Rzeszów, w czasie imprez organizowanych w Izbie Pamięci w Krzywem, itd.

   Parafrazując piosenkę „Czas powrotów” – życzę, aby opiekująca się zespołem pani Jadwiga Rajtar-Żaczek nie myślała o powrocie do domu - gdyż z pracą w szkole niepewnie… Wiem z innego źródła, że szkołę, aby utrzymać - przejęło lokalne stowarzyszenie i jeszcze nie wiadomo kto będzie pracował oraz za ile. Wierzę, że ich czas nie skończy się z pierwszym dniem września. Życzę więc, aby starczyło jej samozaparcia w dalszej pracy z rozśpiewaną grupą „Krzemienianek”, w przygotowywaniu kolejnych utworów, ku zainteresowaniu i uciesze słuchających piosenkę turystyczną, tak dawno, na dobrym poziomie, nie goszczącą w regionie brzozowskiem. Wierzmy, że chociaż „jeszcze się tyle stanie, jeszcze się tyle zmieni, (wy)rosną nam nowa twarze do słońca” (…) wszak nawet pobliska „rzeka się śmieje dobrą nowiną, (że) wszystkie żale odpłyną”, jak śpiewał Andrzej Drąg w „Piosence bez tytułu”. Niech się tak stanie, jak piszą, jak mówią, a przede wszystkim - jak śpiewają… (jww)

    W dniach 11.05. – 13.05.2012r. w Prudniku w woj. opolskim odbyło się uroczyste podsumowanie XIX Młodzieżowego Ogólnopolskiego Konkursu Krajoznawczego: „Poznajemy Ojcowiznę”.

   Praca konkursowa w kategorii indywidualnej szkół ponadgimnazjalnych, zatytułowana Niezwykli ludzie, tajemnicze miejsce – Apteka „Pod Opatrznością” w Dynowie, przygotowana przez Bartłomieja Wasieńko z kl. 2TI najpierw zdobyła I miejsce na etapie wojewódzkim, a następnie uczeń został laureatem na etapie centralnym. W nagrodę za zwycięstwo uczestniczył w 3 – dniowym zlocie w Prudniku, a także otrzymał cenne nagrody rzeczowe. Uczeń pracę konkursową przygotował pod opieką Pani Anny Mol. Natomiast pracę zatytułowaną „Album nekropolii i zabytków sakralnych Dynowszczyzny” w kategorii prac zbiorowych szkół ponadgimnazjalnych przygotowali: Aneta Bułdys, Dominika Makaryk i Krzysztof Tuzyk z kl. 3TIa pod opieką Pani Beaty Irzyk za którą na etapie wojewódzkim zdobyli I miejsce i zakwalifikowali się do etapu ogólnopolskiego.    

   Uczniom i opiekunom gratulujemy. (materiał ZSZ Dynów)

Historio, historio – cóżeś Ty za Pani

Że przez Ciebie wszyscy są gdzieś zapisani

Królowie, rządy, wolność i niewole

Daty zwycięstw, wolności i nasze niewole

Bo historia to matka każdego narodu

To przeszłość , to chwała, lub czas nędzy i głodu

Lecz każdy system i ustrój w swej teorii

Tylko dobre dla siebie uczy części historii

Pięć wieków dochodzi jak historia wspomina

Że Krzywe istniało, jako samodzielna gmina

Terytorialnie należało do brzozowskiego    

A do województwa lwowskiego, dziś miasta nie naszego

Legenda głosi, że biegł szlak handlowy przez nasze ziemie

Więc z zachodu na wschód wędrowało różne plemię

Jedni jako kupcy, drudzy szczęścia szukali

Byli to Żydzi, Niemcy, Węgrzy, którzy tu się osiedlali

Oraz część Rusinów, którzy tu mieszkali

Na dowód czego cerkwie tu stawiali

I tak powstała osada z różnych nacji zebrana

Niewidomo dokładnie, czemu Krzywem nazwana?

Ludzie tutaj zawsze ciężko pracowali

Głównie rolnictwem i rzemiosłem się zajmowali

Politycznie lekko także nie bywało

Bo ciemiężców i okupantów wciąż nie brakowało

Półtora wieku życia w austriackiej niewoli

Są widoczne do dzisiaj w galicyjskiej niedoli

Chłopi na Węgry do pracy, na nogach chodzili

Żeby zarobić i przeżyć, już wtedy emigrantami byli

Następną niewolą dla chłopa w konopnej siermiędze

Był pan we dworze i Żyd w karczmie wyłudzający pieniądze

Na rozstajach dróg Żyd karczmę swą budował

Gdzie prowadził szynki i czym mógł handlował

Zawsze byli tacy, co do karczmy chodzili

W karty grali i czasami majątek przepili

Jest taka legenda, a może to żarty

Że pewien pleban tu wioskę przegrał w karty

Życie w czasach pańszczyzny i okupacji zostało opisane

W wierszach Konopnickiej, dziś już zapomnianej

Polska to dziwny kraj, mlekiem i miodem płynący

A Polak na emigracji wciąż pracy szukający…

Kiedyś pradziad wyjechał karczować lasy Ameryki

Dziś wnuk za pracą szlifuje londyńskie chodniki

Czy emigracja w życiorys Polaka jest wpisana?

A może z mlekiem galicyjskiej matki wyssana?

Tyle krwi za ojczyznę Polacy przelali

A dziś ich potomni euro-sierotami zostali

Więc nie wracajmy do czasów Drzymały

I rozerwanych szat Rejtana

I nie pozwólmy aby Polska została znów sprzedana

Więc pamiętajmy swoje pochodzenie

I znajmy naszych ojców korzenie

Aby nauka historii nie poszła w zapomnienie

Krzywe 13 maja 2012 r.