Na pikniku wędkarskim „Smaki polskich ryb” , kolejny już raz w Izdebkach spotkali się wychowankowie środowiskowych domów opieki społecznej z regionu. Przybyłych powitała Pani kierownik Środowiskowego Domu w Izdebkach p. Beata Jastrębska oraz sekretarz Gminy w Nozdrzcu – Sabina Południak.  Tym razem ŚDS gościł podobne ośrodki z Brzozowa, Bliznego, Wolicy, Leska i Dynowa. 

    Kobiety, pod okiem Urszuli Świder – kucharza z restauracji „Nad Osławą” z Zagórza, przygotowywały potrawy z ryb. Każdy ośrodek miał inny wylosowany przepis. Były tam szaszłyki ze szczupaka,  zupa rybna, szczupak w sosie chrzanowym i inne.  Do przygotowywania  potraw, wszystkie niezbędne ryby, zasponsorowała właścicielka restauracji i hotelu „Nad Osławą” p. Aneta Masłyk.

    Kiedy kobiety przygotowywały potrawy - mężczyźni wędkowali na pobliskim stawie, pod opieką wędkarzy z Koła PZW „Brzana” w Nozdrzcu.  To Koło właśnie wspólnie z ŚDS w Izdebkach było organizatorami imprezy.

 W zawodach wędkarskich pierwsze miejsce zajął ŚDS w Dynowie przed Izdebkami, Leskiem i Brzozowem, Bliznem i Wolicą.

    A potem można było poczuć smak polskich ryb, doskonale przygotowanych przez podopieczne z  tych domów. Zapewniam, że tak ładnie jak wyglądały tak też smakowały, bowiem piszący to – został także zaproszony na degustację.  (admin)

    13 maja w Zespole Szkół w Hłudnie odbyło się rozstrzygnięcie konkursu plastycznego dotyczącego polskich ryb oraz wręczenie nagród. Organizatorem konkursu był PZW i koło wędkarskie „Brzana” w Nozdrzcu. Celem było kształtowanie wyobraźni plastycznej i kreatywności uczniów oraz poznanie ryb występujących w naszych rzekach. Konkurs skierowany był do uczniów szkoły podstawowej, wpłynęło łącznie 39 prac z klas: III, IV, V i VI. Do konkursu zakwalifikowano 25 prac.

    Wszyscy uczestnicy zostali nagrodzeni upominkami przez prezesa Koła Wędkarskiego „Brzana” z Nozdrzca Pana Marka Owsianego. Przyznano również 3 wyróżnienia dla Izabeli Toczek z kl. IV, Jakuba Kłaka z kl. IV oraz Emilii Jaremy z kl. V. Ponadto wszyscy uczestnicy konkursu dostali kamizelki odblaskowe do bezpiecznego poruszania się po drogach.

    Na zakończenie spotkania uczniowie podziękowali Panu Markowi Owsianemu za zorganizowanie konkursu i nagrody. (ZS Hłudno)

    Danuta Czaja mieszka w odsuniętych od wielkiego świata – Izdebkach-Rudawcu w powiecie brzozowskim na Podkarpaciu.

         Z pewnością urokliwość miejsca zamieszkania, serdeczność rodziny i życzliwość sąsiadów sprawiają, że  dostrzega w sposób niebanalny i oryginalny to, czego inni dostrzec nie potrafią.

         W Jej poezji  zdecydowanie dominuje klimat rodzinnych stron i piękno otaczającej Ją przyrody. Nie wymyśla rzeczy nowych. Odkrywa piękno w tym, co Ją otacza, jak w wierszach: „Jestem tu”, „Znam to miejsce”, „Mój dom”, „Moja wieś”, „ Nadeszła wiosna”, „Gorące lato”, „W cieniu lipy”.

         Egzystencjalizm – to temat rzeka przewijający się w Jej twórczości i ukazywany w różnych aspektach  np. w wierszach „Miejsce na ziemi”, „Silniejsza od słowa”.

          Wiele twórczych myśli  poświęca minionym pokoleniom. Zmaga się z pojęciem pamięci i niepamięci ludzkiej, która zostaje po tych, którzy przed nami żyli, kochali, po prostu byli. Pisze o potrzebie pamięci tego, co minęło, ale nie umarło „Listopadowa modlitwa”, „Dzwonu granie”, ”Nadzieja na wspomnienie”. Z odległych obszarów pamięci przywołuje Matkę – widzianą oczami dziecka i kobiety dorosłej, ocenia Ją z różnych punktów widzenia, ale zawsze bardzo pozytywnie. Opisuje swą tęsknotę za Matką „Tęsknię Mamo”, „Twoje święto Mamo”, za dziećmi, które opuściły rodzinne gniazdo „Dla Bartosza” oraz tęsknotę za dobrym światem, w którym nie ma podłości tylko miłość i zrozumienie.

           Ważnym tematem w Jej poezji jest kontakt z drugim człowiekiem i dobro ukryte w każdym z nas. Przelewa na papier to, co Ją boli, raduje, smuci, ale i to, dzięki czemu czuje się spełniona i szczęśliwa. Pisze też o kruchości ludzkiego życia, o ulotności miłości i o trudzie bycia razem „Razem przez życie”, „Droga życia”, „Proszę Cię”, „Dwie połówki jabłka”.  Nie brakuje w Jej poezji  motywów religijnych „Największa miłość”, „Chleba daj Panie” ,  tematu papieskiego „Wybór papieża Franciszka”, czy stosunku poetki do najnowszej historii ”Spotkanie kobiet”, „Kolejne zmiany”, „10-lecie ŚDS w Izdebkach”.

           Natchnienie przychodzi – jak sama mówi - przeważnie nocą, ale czerpie je z codzienności, dlatego też Jej styl jest prosty, zrozumiały i przemawiający bezpośrednio do odbiorcy.

            Drugi tomik powstawał przez półtora roku. Są to wiersze  dla ludzi wrażliwych, poszukujących piękna zarówno w otaczającej nas przyrodzie, jak i tego wewnętrznego, emanującego z nas samych. To tomik dla miłośników „słowa” i dla tych, którzy zastanawiają się nad sensem naszego tu i teraz.

            W swych wierszach przekazuje wiele cennych wartości, szczególnie młodemu czytelnikowi, ale i ludziom starszym, bo umie połączyć świeżość przekazu z niebanalną treścią dotycząca np. zwyczajów i obrzędów: „Wieczór wigilijny”, „Wracam do dzieciństwa – Boże Narodzenie”, „Noworoczne życzenia”, „Wielkanoc”.

Pozostaję z wielkim podziwem dla Jej serca i ducha. Napisała w przedmowie do drugiego zbiorku - Halina Kościńska

Tomik "Gdzie schylona malwy głowa" wzbogacony jest o ilustracje Pani Elżbiety Pempuś.  Autorem zdjęcia na okładce, kolejny już raz jest Pan Kazimierz Barański. Pierwszy tomik poezji "W serca ciszy" wydany był w 2012 roku.

    Wybrany wiersz z drugiego zbiorku, więcej - wkrótce czytelnik znajdzie w dziale Poezja i Proza, w Zakładce – Danuta Czaja

Czas szacunku

Gdzie piwonii kwitnie kwiat

Gdzie schylona malwy głowa

Tam cudowny stary świat

Odkrywany dziś od nowa

Tam narzędzia, sierp i snop

Polski rolnik w dłoniach trzymał

I z radością patrzył w ziemię

Kiedy zboże kosą ścinał

Pole pięknie falowało

Słońce kłosy mocno grzało

Kromka chleba sytość dała

Dłoń okruchy szanowała

Czas szacunku dziecka z ojcem

Świętość ręki matka miała

Kiedy chleby znakiem krzyża

Przed jedzeniem wciąż żegnała

 Czasem uciec z tego świata

Pragnę w cichość życia przodków

Tam w spokoju porozmyślać

Jakże były inne lata