Pamiętam Cię Mamo

Błękitny kolor nieba odbiciem Twych oczu

Głos ptaków – kołysanką śpiewaną po nocach

Rannej rosy krople – to łzy spływające

I uśmiech jak balsam – spokojny kojący

Tak pamiętam Ciebie, tak widzę postać ukochaną

Wyciągnięte ręce przy skroni Twej mamo

Dotykam twarzy i smutku jaki na niej masz

Pragnę całować dłonie, które do mnie wyciągasz

Lecz na próżno czekam, ze gdzieś w dali

Uśmiech rozbłyśnie wśród tęsknoty, żali

Na próżno w głosie ptaków kołysankę słyszę

A gorzki smak łez na sercu noszę

W ludzkiej pamięci czas zaciera ślady

To co przeminęło jest wspomnieniem bladym

I tylko miłość osoby najbliższej

Niech mi towarzyszy wśród życiowych zgliszczy

Tyle za nami

Już tyle za nami pozostało

Srogich zim i pięknych wiosen

Srebrzystych gwiazdek co z nieba płyną

I złotych jesieni gdy słońce liście słało

Tyle spraw które dziś są zapomniane

Rozmowy i miłości do końca skrywane

Nie warto w sercu dusić marzenia

Choć życie nowe daje wydarzenia

Za nami wschody i zachody słońca

Przyjaciele co odeszli do cichości granic

I sznur lecących gęsi który nie ma końca

Oraz nadziei że wiosną wrócą do swoich stanic

Przyjdzie czas

Nie płacz kochanie gdy obłoki płyną

Gdy sznury gęsi za nami giną

Nie płacz, gdy lato w jesień się zmienia

I jaskółki nadziei odlecą z Twej ziemi

Nic dwa razy się nie wróci

Przeszłość serca niech nie smuci

To co przemija w pamięci zostaje

I naszą miłość umacnia kochanie

I choć dłonie swe wyciągasz

by zatrzymać czas ten miła

nieuchronnie wciąż odpływa

naszych marzeń mała chwila

W mgle zostanie obraz zbladły

Jak me ręce Cię tuliły

A gdy minie już świtanie

Na czas płacz zmierz nastanie

Wybory samorządowe 2010

Trysnęło myślą. Świeżym wiatrem powiało

W głowach polityką ludziom zahuczało

A każdy mądry, każdy wie najlepiej

A najwięcej ten, który nic nie robiąc, puste słowa klepie

Gdzie się podziała mądrość w narodzie?

Gdzie życia nauki czerpane o wschodzie?

Teraz lepiej nocami posiedzieć na czacie

Obelgami, nieprawdą, zdzierać z drugich szacie

A ci przodownicy, którzy zło wciąż widzą

Najlepiej w dzień biały niech się dzielą wiedzą

Obiecują, że „zaczną” to co już zaczęte

A zakończą na tym co jest niepojęte

I tak się najmłodsi uczą od młodego

Jak dać ludziom tego wszystkiego dobrego

Bo to jest nieważne, czy brać będzie z czego

Byle zaspokoić człowieka, tak władzy rządnego

Gdy emocje już opadną i ambicje klapną

Weź się młody do roboty, bo dla ludzi warto

Za darmo, społecznie, sprężyć swoje siły

Aby dzieci i rodziny w dobrobycie żyły.