Brzozowscy sportowcy oraz trenerzy zostali wyróżnieni podczas IV Gali Sportu Młodzieżowego, która odbyła się Wojewódzkim Domu Kultury w Rzeszowie, a była okazją do podsumowania osiągnięć sportowych podkarpackiej młodzieży w szeregu dyscyplinach sportowych. (…) Podczas Gali przyznano specjalne wyróżnienia trenerom i zawodnikom, a ponadto sto czterdzieści sześć stypendiów za wysokie wyniki we współzawodnictwie sportowym w minionym roku. W gronie czterdziestu dwóch wyróżnionych podkarpackich trenerów znalazł się Jacek Ryba (trener łucznictwa) nowo powstałego Klubu Łuczniczego „Sagit” Humniska i Andrzej Kędra (trener Brzozowskiego Klubu Sportowego Ju-Jitsu). Nagrodę specjalną za szczególne osiągnięcia sportowe otrzymali Aleksandra Ryba ( ŁKS „Sagit” Humniska – łucznictwo) zdobywczyni m. in. srebrnego medalu w Mistrzostwach Polski Juniorów, brązowego medalu w Międzynarodowych Mistrzostwach Krakowa i Mistrzostwach Polski Seniorów (indywidualna runda olimpijska FITA) będąca od bieżącego roku członkiem kadry narodowej seniorów. Ponadto Artur i Przemysław Czoporowie (BKS Ju- Jitsu) zdobywcy 1 miejsc w Pucharze Polski Duo System oraz Mistrzostwach Polski w Duo Systemie w Gorzowie Wielkopolskim oraz 9 miejsca w Mistrzostwach Świata w Belgii, które odbyły się w listopadzie 2011 r. Wśród 146 stypendystów Zarządu Województwa Podkarpackiego nie zabrakło brzozowskich sportowców. Otrzymali je łucznicy ŁKS „Sagit” Humniska Aleksandra Ryba oraz Mateusz Ryba (zdobywca m. in. I miejsca w klasyfikacji końcowej Pucharu Okręgu i brązowego medalu w Młodzieżowych Mistrzostwach Polski) oraz szachista MOSiR Brzozów Jakub Gładysz mogący się poszczycić zdobyciem II miejsca w Mistrzostwach Polski Juniorów w Warszawie 1 sierpnia 2011 r.

(materiał UM Brzozów/RafF; fot w galerii R.Szpiech)

   X Jubileuszowy konkurs przyrodniczo-ekologiczny „Kręgowce Polski zagrożone wyginięciem”, organizowany przez I Oddział Galicyjskiego Towarzystwa "Salamandra”, pod egidą PTOP w Poznaniu - odbył się dziś w Zespole szkół nr 2 w Humniskach. Imprezie od dłuższego czasu patronuje Burmistrz Brzozowa Józef Rzepka.

   Do tegorocznych zmagań stanęło 61 zawodników z 31 szkół regionu. Po pisemnym teście, do półfinału, jury zakwalifikowało dziesięcioro uczestników:

Joannę Winiarską – Gimnazjum w Węglówce

Oliwię Dąbrowską – Gimnazjum nr 1 w Przysietnicy

Macieja Tabisza – Gimnazjum we Wzdowie

Michała Rachwała – Gimnazjum w Malinówce

Katarzynę Szelast – Gimnazjum w Dydni

Arlettę Leń – Gimnazjum w Jasienicy Rosielnej

Annę Dereń – Gimnazjum nr 2 w Przysietnicy

Gabrielę Gaździk – Gimnazjum nr 1 w Przysietnicy

Pawła Michalskiego – Gimnazjum w Trześniowie

Szymona Mroczkę – Gimnazjum w Bliznem

   Po kolejnej serii sześciu pytań, prezentowanych w formie multimedialnej, wyłoniono finałową piątkę, którą stanowili: Maciej Tabisz, Anna Dereń, Gabriela Gaździk, Paweł Michalski i Szymon Mroczka. Ale aby wyłonić zwycięzcę potrzebna była dogrywka pomiędzy Anną Dereń i Pawłem Michalskim. Zwycięsko wyszła z niej Anna Dereń i to ona została laureatką tego konkursu, w nagrodę otrzymała laptop. Organizatorzy zadbali też, aby wszyscy uczestnicy konkursu wyjechali stąd z upominkami.

   Małgorzata Krzysztyńska – nauczyciel tej szkoły, a zarazem przewodnicząca I Oddziału Galicyjskiego Towarzystwa "Salamandra", które od lat organizuje te konkursy, tu - w Humniskach - przypomniała przebieg dotychczasowych dziewięciu. W multimedialnej prezentacji mieliśmy okazję poznać (lub przypomnieć sobie) tematykę oraz ich finalistów.

   Bardzo miłym gestem organizatorów było wręczenie przez panią dyrektor Zespołu Szkół Małgorzatę Woźniak, podziękowań dla nauczycieli-opiekunów drużyn, którzy przez lata przygotowują młodzież do tego konkursu.

   Nie zabrakło też gości oficjalnych; burmistrza Brzozowa reprezentowała jego Zastępca Maria Rymarz, (która zwycięzcom wręczyła nagrody ufundowane przez liczne grono sponsorów), Sabina Szałajko w zastępstwie właściciela firmy „Polikat” oraz Agnieszka Ogrodnik z Podkarpackiego Banku Spółdzielczego w Brzozowie.

 Tegoroczne jury stanowili: Halina Pańko-Hydzik, Renata Kośmider, Halina Skawińska i Jerzy Krzysztyński - dobry duch tej imprezy.  

   Nie zapomniano także o zaproszeniu dwukrotnej zwyciężczyni tego konkursu z lat 2008 i 2009 – Justyny Naleśnik, dziś już uczennicy kl. III 1 LO w Brzozowie.

   Oprawę plastyczną stanowiły fotogramy z Ogólnopolskiego Konkursu Fotografii Przyrodniczej FOTO-EKO w Poznaniu przedstawiające rośliny i zwierzęta dziko żyjące na terenie Polski.

   Dla wszystkich uczestników - była to kolejna, żywa i wartościowa lekcja z zakresu ochrony przyrody i dbałości o środowisko naturalne. Gratulacje.

       19 marca przypada pierwsza rocznica śmierci Anny Kajtochowej, poetki, powieściopisarki, publicystki, rodem z brzozowskiej Borkówki. Tu, w Brzozowie dorastała, tu chodziła do szkół, tu poznawała pierwsze uroki życia. Od chwili wyjazdu na studia dziennikarskie, na stałe związała się z Krakowem. W 1949 r. rozpoczęła pracę jako dziennikarka „Gazety Krakowskiej” a następnie pracowała w „Głosie Młodzieży Wiejskiej", „Głosie Młodzieży", w „Studencie" i „TeMi". Zadebiutowała powieścią „Babcia” gdzie składa niemalże hołd swej babci. Kolejne jej pozycje to „Tamten brzeg” czy „Wędrówki o świcie”. W 1983 r. ukazał się jej pierwszy tomik poezji pt. „Sytuacje". A potem były kolejne pozycje książkowe i wiersze. Znana i ceniona w krakowskim środowisku literacki, że swej społecznej i literackiej działalności w Konfraterni Poetów czy Stowarzyszeniu Twórczym Artystyczno-Literackim.  Ale nie zapominała o Brzozowie, przyjeżdżając tu do rodziny, odwiedzała liczne grono znajomych, Bibliotekę Miejsko-Gminną i Muzeum Regionalne (wówczas jeszcze prowadzone przez PTTK). Zawsze uśmiechnięta i nad wyraz życzliwa, taką ją tu w Brzozowie pamiętamy. 

     O pierwszych kontaktach z Nią pisze jej następczyni na brzozowskiej Borkówce – Katarzyna Tercha:

Trzy spotkania ze słowem Anny Kajtochowej

Pod żaglami własnych myśli

odpływamy w różne światy.

    Zaczynając liceum ktoś powiedział mi, że jakim człowiekiem stanę się w tej szkole takim pozostanę na całe życie. Dziś wspominając ten czas przypominam sobie lekcje języka polskiego, własne fascynacje z tego okresu i pierwsze spotkanie z Anną Kajtochową. Potrzebę przeczytania tomiku, który brat dostał w nagrodę i zazdrość, że ten tomik należy do niego a nie do mnie.

    Czy mogę stwierdzić, że jestem takim człowiekiem, jakim byłam wtedy? Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie, ale wiem, że marzenia, które narodziły się w tym czasie miały wpływ na kolejne etapy mojego życia. I miała na nie wpływ również poezja Anny Kajtochowej. Wspominając przeszłość przypomina mi się zadanie domowe z języka polskiego. Nie pamiętam dokładnie, jaki był jego temat, ale pamiętam, że polegało na zebraniu ważnych wypowiedzi, myśli, symboli w jednym miejscu, na jednej kartce papieru. Od samego początku wiedziałam, że tutaj jest miejsce dla mojej poetki i dla słów, od których zaczęłam swoje wspomnienia. Nienależący do mnie tomik stał mi się w ten sposób jeszcze bliższy. Tak bliski, że przez kolejne lata leżał nie w pokoju brata, ale u mnie na półce. Tak bliski, że doprowadził do wyobrażeń o poetce. Jak żyła? Jak wyglądała? W jakim stopniu jej życie było podobne do mojego? Przecież musiało być podobne skoro pochodzimy z tej samej dzielnicy Brzozowa? Liczba pytań rosła, odpowiedzi rodziców i dziadków nie wystarczały. Aż w końcu trafiłam na kolejny ślad, który do tej pory omijałam. Dlaczego omijałam? Prawdopodobnie, dlatego, iż za wcześnie po niego sięgnęłam. Będąc w szkole podstawowej zaczęłam czytać powieść Anny Kajtochowej Babcia. W tamtym czasie nie byłam gotowa do odbioru zawartych w niej myśli. Po wielu latach przyszedł czas na ponowną lekturę Babci. Lektura ta stała się powrotem do przeszłości, poszukiwaniem własnych korzeni, porównywaniem kiedyś z dzisiaj. I jeden obraz sprawił, że poczułam bliskość z przeszłością poetki. Wspomnienie Matki Boskiej Gromnicznej w Babci. Czytając o wilkach i Białej Pani przypominał mi się obrazek wiszący w pokoju u dziadków. Była to Matka Boska Gromniczna stojąca między wilkami. Moja babcia mówiła, że obrazek namalowała nauczycielka. Nie wiem, jaka nauczycielka, ale tak pięknej, ciepłej i bliskiej postaci Matki Boskiej nie widziałam w żadnym kościele. Nie wyobrażałam sobie żeby Anna Kajtochowa mogła widzieć a później pisać o innym obrazie. I do dziś myśląc o Babci mam przed oczami obrazek wiszący w pokoju dziadków.

      Ostatnie spotkanie ze słowem Anny Kajtochowej było spotkaniem bardzo osobistym i wzruszającym. Pozwoliło dowiedzieć się czegoś o własnej rodzinie, z którą dobrze się znała i otrzymania wymarzonego tomiku z dedykacją. Korespondencję z poetką udało mi się nawiązać kilka miesięcy przed jej śmiercią. Tym bardziej cieszyłam się, że zdążyłam na czas dzieląc się z nią własnym sukcesem i otrzymując w zamian tomik i list ze słowami, które dodały skrzydeł i pozwoliły poczuć się kimś wyjątkowym.

Katarzyna Tercha

      Zdjęcia w galerii pochodzą ze zbiorów archiwalnych Pana Andrzeja Waltera z Krakowa, przyjaciela rodziny państwa Kajtochów. Dziękujemy za ich udostepnienie; pozwolą nieznającym Anny Kajtochowej – poznać ją a znajomym – przypomnieć sobie, wspomnieć za każdym razem, zaglądając tu.

Redakcja portalu.

   „Projekt jachtu wyszedł spod pióra Przemysława Herbuta. Prototyp powstał w zaledwie 2,5 miesiąca. Ciekawostką jest, iż łódka została zbudowana w nowoczesnej technologii one-off, która pozwala na 100% wykorzystanie jej na wodzie po wykonaniu formy, co w porównaniu z tradycyjnymi metodami jest rewolucyjne” – mówi Grzegorz Zajdel z haczowskiej firmy FIBERSTUDIO.

    Haker 530 to otwarto pokładowy jacht, bardzo wygodny, bezpieczny i prosty w obsłudze, idealnie nadający się do żeglugi typu daysailer. Świetnie sprawdzi się zarówno jako jacht rodzinny, jak i we wszystkich wypożyczalniach sprzętu wodnego, w klubach żeglarskich, jako idealna łódka do szkolenia i treningu oraz wszelkich ośrodkach wypoczynkowych jako doskonały jacht rekreacyjny. Trójpoziomowa, niezwykle obszerna wanna kokpitu, płaskie i szerokie w linii wodnej przekroje kadłuba, 100 kg balastu wewnętrznego, 30 kg uchylnego miecza oraz dwu skorupowa konstrukcja kadłuba, która stanowi olbrzymią komorę wypornościową, zapewnia rzadko spotykane w podobnych jednostkach poczucie bezpieczeństwa i komfortu. Otwarty na rufie, odpływowy kokpit zabezpieczony jest poprzeczną belką, która w raz z obniżeniem ław kokpitowych zapewni bezpieczeństwo najmłodszym załogantom. Pokaźnych rozmiarów pokład dziobowy, otoczony nadburciem to świetne miejsce dla kąpieli słonecznych dla piękniejszej części załogi. Prosty, standardowy takielunek bez achtersztagu oraz uchylne płetwy, sprawiają że z obsługą jachtu bez problemu poradzą sobie nawet początkujący żeglarze. Oprócz dwóch bakist w ławach kokpitowych przeznaczonych na rzeczy osobiste załogi, jacht został wyposażony w długi schowek pod pokładem dziobowym dostępny zarówno z kokpitu jak i części dziobowej, który z powodzeniem pomieści bom, żagle, pagaje oraz inne długie elementy osprzętu. Niemal pionowa dziobnica, ostre wejście linii wodnej, przesunięty w tył środek wyporu, oraz profilowana laminatowa płetwa sterowa, to elementy, które znacząco wpływają na sprawną nautykę jednostki. długość: 5.3 m; szerokość: 2.2 m; minimalne zanurzenie (z podniesionym mieczem): 0.18 m a maksymalne (z opuszczonym mieczem): 0.95 m; powierzchnia żagli: 14.0 m2; wysokość masztu: 6.6 m – czytamy w charakterystyce produktu.

      Cieplutki, prosto z produkcji jacht postanowiono wystawić na targach sportów wodnych i rekreacji „Wiatr i woda” w Warszawie. „Warszawskie Targi są największym branżowym wydarzeniem w naszym kraju, na których prezentują się tak rodzime jak i zagraniczne stocznie jachtowe, więc po prostu nie mogło nas tam zabraknąć. Nagroda Gwóźdź Targów "Wiatr i Woda 2012" została nam przyznany za najlepszy produkt w kategorii "Jacht żaglowy mały". Prestiżowa nagroda jest dla nas ogromnym motorem napędowym do dalszej pracy i już trwają przygotowania do realizacji naszych kolejnych projektów.” Łódka została bardzo ciepło przyjęta w środowisku żeglarzy, czego potwierdzeniem jest również nagroda "Złotego Pagaja 2012" przyznana przez społeczność największego forum żeglarskiego w Polsce, sailforum.pl - dodaje Grzegorz Zajdel.

zdjęcia w galerii:

fot 1. od lewej: Robert Zajdel, Jacek Oryl

fot 2. nagrodzony Robert Zajdel - w środku

fot 3. od lewej: Marek Błażko, Grzegorz Zajdel, Robert Zajdel, Przemysław Herbut