Wielka Sobota

 Wielka Sobota – to dzień święconego. ”W Sobotę Wielką ognia i wody naświęcić, bydło tym kropić i wszystkie kąty w domu, to też rzecz pilna” pisał Mikołaj Rej w swojej „Postyllii Pańskiej”. Rano święcono w kościołach wodę i ogień, a przez cały dzień pokarmy. Jest to zwyczaj powszechny, a umiłowany i bardzo polski. Należy do najmilszych narodowych tradycji, pielęgnowanych w każdym domu. Niosąc  koszyk do kościoła w Wielką Sobotę należy pamiętać, co powinno znaleźć się w koszyku i co znaczą potrawy, które wkładamy.

   Wiklinowy koszyk wykładamy białą serwetką, dekorujemy zielonymi gałązkami borówki lub bukszpanu, które oznaczają zwycięstwo życia nad śmiercią i wkładamy siedem pokarmów:  chleb – oznacza ciało Chrystusa oraz dary ziemi,  jajko lub pisanka -  to najstarszy symbol nowego życia i zmartwychwstania, baranek – jest jednym z symboli Chrystusa i świąt,  sól – przedłuża życie i chroni przed zepsuciem, chrzan – przypomina Mękę Pańską,  ciasto ( babka, mazurek) – to symbol doskonałości, wędlina (kiełbasa) jest oznaką dobrobytu. Wszystkie elementy, które święci kapłan nie są przypadkowe. Każdy z nich symbolizuje i podkreśla jedność z Bogiem. Zgodnie ze zwyczajem koszyk ze święconką zanosi do kościoła pani domu lub najmłodszy członek rodziny. (Halina Kościńska, „Wielki Tydzień”; więcej w zakładce -Rok obrzędowy)

            W galerii – święconka w brzozowskiej kolegiacie; w części drugiej – tradycyjne, wieczorne poświęcenie ognia przez księdza proboszcza Franciszka Gocha z udziałem strażaków z miejscowej OSP. (eMWu)