X lat Środowiskowego Domu Samopomocy w Izdebkach

 

     17.10.2012 r. Środowiskowy Dom Samopomocy im. Anny w Izdebkach obchodził jubileusz 10-lecia swojej działalności. Na to prawdziwie rodzinne świętowanie zostały zaproszone osoby bezpośrednio związane z działalnością Domu oraz goście honorowi:  Anna Kowalska - Wicemarszałek Województwa Podkarpackiego, Maciej Szymański - Dyrektor PFRON w Rzeszowie, Jolanta Chabaj - Wiater - przedstawiciel Wydziału Polityki Społecznej Podkarpackiego Urzędu Wojewódzkiego w Rzeszowie, st. bryg. mgr inż. Jan Szmyd Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w Brzozowie  Antoni Gromala - Wójt Gminy Nozdrzec, Roman Wojtarowicz – Przewodniczący Rady Gminy Nozdrzec, Radni Rady Gminy Nozdrzec, Sabina Południak – Sekretarz Gminy Nozdrzec, Zofia Foryś - Kierownik PCPR w Brzozowie, Ks. Józef Kasperkiewicz - Proboszcz Parafii w Izdebkach, Dorota Pomykała – Kierownik GOPS w Nozdrzcu, Robert Rachwalski – Kierownik Posterunku Policji w Nozdrzcu, Janusz Kosobucki – lekarz NZOZ w Izdebkach oraz Dyrektorzy i Kierownicy z zaprzyjaźnionych szkół i ŚDS, WTZ i DPS.

            Uroczystość    rozpoczęła się  powitaniem gości i zaprezentowaniem głównych celów środowiskowego Domu i jego osiągnięć w czasie 10-letniej działalności. Następnie głos zabrali zaproszeni goście, którzy w swoich wypowiedziach podkreślali celowość i potrzebę istnienia placówki. Nie zabrakło również wielu gratulacji, życzeń, pięknych kwiatów i prezentów.

            Duże zainteresowanie wzbudził wiersz, napisany na tą okoliczność przez Panią Danutę Czaję pt. „Zwierzenia”, który został odczytany przez naszą uczestniczkę.

 

ZWIERZENIA

 

Siedzę na swoim metalowym koniu,

Przyjacielu w codziennych z losem zmaganiach

W życiu, gdzie często odbiegam myślami do tyłu,

Gdzie znam dwa światy a trzeci podziwiam

Z głowa odchyloną lekko do tyłu

Nie z własnej woli.

I tak w cichości, w kącie, spoglądam

Na piękne pałacowe schody, na czas świetności,

Który bezpowrotnie minął.

 

Wtopiony w ciszę, niedostrzeżony,

Gdzie tylko oczy i słuch wyostrzony

Zdają się słyszeć i dostrzec szelest długiej sukni,

Stąpanie wolne, wyważone, schodek po schodku.

Nozdrza wciągają zapach mi obcy,

Kobieca dłoń delikatnie głaszcze mnie po głowie.

 

 Staję się drętwa, nie chce się poruszyć

By nie przerwać tej chwili, której czasu

Nie mogę określić ani obliczyć.

Bezwładnie opadły mi ręce

Na koła mojego przyjaciela niedoli.

 

Nagle coś brzękło. Głuchy odgłos dolatuje

Jakby z zaplecza kuchni.

Coś mnie wyrwało z toku myśli,

Oczu jeszcze nie mogę otwierać

Bo chcę by trwało to nieco dłużej.

 

I słyszę dalej głuchą rozmowę,

Odgłos stłuczonej i zbieranej porcelany.

Tak trwam chwil parę,

W miejscu, gdzie moje myśli i wyobraźnia

Przekroczyły chwałę czasów tego pałacu.

 

 

Nagle ktoś delikatnie wziął mnie za rękę

I pchając mój wózek kieruje się w stronę windy.

Na wysokości pierwszego piętra

W tym pałacowym azylu,

W miejscu historią znaczonym,

Spotykam ludzi podobnych do mnie.

 

Tu los nas złączył, tu jesteśmy dumni,

Że mamy to, czego inni nie chcą mieć.

Tu jest nasz ból i radość

I wspólne cierpienie,

Które nie jest tak straszne, gdy jesteśmy razem,

Wśród ludzi, którzy dzielą się z nami sercem

 i czułością,

którzy wyciągają do nas pomocne dłonie.

 

Za to miejsce,

Za czas, w którym żyję,

Za marzenia i wspomnienia

Dziękuję wszystkim.

Tu ludzki los i ciężar życia

Jaki na nas spoczywa

Jest lżejszy do dźwigania.

 

            Na sali zapanowała miła atmosfera, którą ubogacił występ uczestników Domu. Uczestnicy pięknie recytowali wiersze, zaśpiewali piosenkę oraz zatańczyli taniec do melodii Tarkana pt. ,,Kiss Kiss”. Wysiłek i przygotowania tego występu zostały nagrodzone głośnymi brawami. Uczestnicy ŚDS wręczyli również zaproszonym gościom upominki wykonane w ramach terapii zajęciowej. Po przemówieniach, występach wszyscy zostali zaproszeni na uroczysty poczęstunek przygotowany w pracowni kulinarnej. Był to również czas na rozmowy, dzielenie się wrażeniami i wspomnieniami minionych lat.

            W imieniu własnym, pracowników i uczestników ŚDS składam serdeczne podziękowania za udział w naszym jubileuszu, piękne życzenia, kwiaty i prezenty. Serdecznie dziękujemy!

 

 Beata Jastrzębska