Jasnowidząca z Grabownicy

      Urodziła się w 1875 roku. Szkołę ukończyła wcześnie, przez co nie wyróżniała się spośród innych kobiet mieszkających w Grabownicy. Była niska, szczupła, może trochę za chuda, niezbyt ładna. Taka skromna kobieta, która mieszkała w chacie w przysiółku Polanki. Kiedy skończyła 40 lat w jej życiu zaczęły dziać się dziwne rzeczy. Zapadała w sen, który trwał nawet 18 godzin. Mówiła, że w czasie tego snu wędruje po świecie duchów. Oprowadza ją sama Święta Panienka. Zmarłych spotykała różnych, rozmawiała z nimi i często później opowiadała zainteresowanym z kim rozmawiała. Często rodziny zmarłych odwiedzały ją, by dowiedzieć się czy ci, którzy odeszli są bezpieczni Odwiedził ją też funkcjonariusz policji z Sanoka. Pytał o swoją siostrę Hanię.

- Odnalazłam ją łatwo – powiedziała Jasnowidząca. – To piękna dziewczyna. Bardzo młoda. Szczęśliwa jest w zaświatach. Nosi biały fartuszek i granatową sukienkę. Włosy ma zaplecione w warkocze. Jej twarz jest podwiązana. Wyjaśniła mi, że to  dlatego by twarz w trumnie nie obluzowała się. Dobrze jej w zaświatach.

Policjant nie mógł uwierzyć ale gdy sprawdził w czym została pochowana Hania przekonał sie, że kobieta mówiła prawdę. Jasnowidząca przecież od razu wiedziała ile jego siostra miała lat gdy zmarła. Było to niezwykłe, bo w Grabownicy nikt Hani nie znał.

Dar Jasnowidzącej budził niepokój. Dlatego przysłano do niej lekarza, który stwierdził, że ma ataki epilepsji. Mogły one stanowić powód jej objawień i wędrówek po zaświatach.

Pewnego razu do Jasnowidzącej przyjechał wiedeńczyk. Gdy wszedł do chaty, ta od razu wstała i powiedziała.

- Jest przy mnie twój brat. Potrzebuje pomocy. Złodzieje włamali się do rodzinnego grobowca i ukradli pierścień z rubinem, który miał na palcu. Rubin pomaga mu w wędrówkach w zaświatach. Odkąd go stracił bardzo cierpi.

- W jakim języku mówi mój brat? – zapytał wiedeńczyk.

- To nie jest ważne. Ważny jest pierścień.

Wiedeńczyk wzruszył ramionami co zirytowało Jasnowidzącą. Jednakże kiedy wrócił do rodzinnego miasta poszedł na cmentarz. Widok, który ujrzał przepełnił go zgrozą. Ktoś rozbił płytę grobowca. Z grobu wystawała tylko prawa ręka zmarłego. Kciuk wskazywał niebo.

Mężczyzna wrócił do Grabownicy, do Jasnowidzącej.

- Powiedz  jak odzyskać pierścień – krzyknął od progu.

- Złodziej go jeszcze nie sprzedał – odparła kobieta spokojnie. Schował go do skrytki, która jest na parapecie okna. Mieszka naprzeciwko katedry. Idź do podwórza i skieruj się w pierwsze dni na prawo.

Jasnowidząca nigdy nie była w Wiedniu ale wiedziała gdzie szukać. Wiedeńczyk zgłosił kradzież i podał policji adres złodzieja. Dowiedział się, że został on już aresztowany ale nie odnaleziono pierścienia. Poprosił o ponowne przeszukanie mieszkania i sam brał udział w rewizji. Pierścień odnalazł się dokładnie w miejscu, które wskazała Jasnowidząca.

Katarzyna Tercha-Frankiewicz

Według opracowania Ryszarda Dzieszyńskiego

Zdjęcie Marcin Michańczyk