"Czar wiejskiej szkoły"

                                        

Czar wiejskiej szkoły

Pomiędzy Pogórzem Dynowskim a Sanocką Ziemią,

Gdzie jesienią drzewa kolorami złota się mienią,

Tam, gdzie wzgórza tulone śniegiem na horyzoncie stykają się z błękitem nieba,

Tam, gdzie na podwórzu czuć było zapach, w piecu, pieczonego chleba.

Tam jest nasza ziemia, ojczyzna nasza mała,

Która w naszej dziecinnej pamięci, na zawsze pozostała.

I choć żył byś bardzo długo i wyjechał w daleki świat,

Przychodzi czas, że myślą wracasz do dziecinnych lat.

Bo przeżyte chwile, to historia Twojego życia,

Które giną, lecz wywołane wychodzą z ukrycia.

I płyną wtedy w myślach obrazy na ekranie Twojej pamięci,

A żal i tęsknota łzę w oku czasem zakręci.

Może miałeś dobre dzieciństwo, bo czas był już wtedy spokojny,

A może przeżyłeś tragedię i rozpacz, bo jesteś dzieckiem wojny.

Niedługo pięć wieków Krzywe będzie miało,

Jak prawa administracyjne od urzędu dostało.

Wiele w tym czasie w historii Krzywego się wydarzyło,

Lecz ząb czasu zatarł ślady, a zapisywane nie było.

Tu trzeba wspomnieć, że w czasie austryjackiej niewoli,

Cesarz Austrii Franciszek Józef, chcąc pomóc galicyjskiej niedoli,

Przekazał tysiąc koron, za które murowaną szkołę zbudowano,

A za drugiej Rzeczypospolitej, szkołę tą rozbudowano.

Mieszkają tu rody, które wiekową tradycję mają,

A także dziedziczne talenty twórczości posiadają.

Z rodu Jodłowskich, wywodzą się korzenie Stanisława Jodłowskiego,

Profesora uniwersytetu, posła na Sejm i autora słownika polskiego.

Z rodu Nabywańców, wymienić trzeba księdza profesora Stanisława,

Jego też wychowała krzywieckiej szkoły ława.

Są tu talenty, co rzadko się spotyka,

To twórczość artystyczna Cipory Henryka.

Wielu zdolnych ludzi wywodzi się z Krzwego,

To oficerowie marynarki handlowej i Wojska Polskiego.

U młodych ludzi także talent rozkwita,

To studentka malarstwa, Howorko Anita.

Z rodu Szubów wywodzi się dziewczyna,

Utalentowana poetka, Jagniszczak Krystyna.

Która daleko od ojczyzny, gdzieś na greckiej ziemi,

Rozczula i zachwyca wierszami swojemi.

Temu poświęcone jest dzisiejsze spotkanie z Wami,

Aby się bliżej zapoznać z jej pięknymi wierszami.

Przykuta chorobą do wózka, tęskni za polskim krajem ,

Za tradycją, rodzimą wioską i kwitnącym majem.

W jej pamięci pozostała wiejska szkoła i nauczyciele,

Którym w życiu, jak każdy z nas, zawdzięcza bardzo wiele.

We wspomnieniach wraca do Krzywego i dziecięcych lat,

Bo to był dla niej najpiękniejszy, dziecięcy świat.

Bo tu jej pierwsza szkoła w jej życiu była,

Tu nauczycielka,  liter ją składać nauczyła.

Wraca myślami do beztroskich, dziecięcych dni,

Gdzie spokojnie i wesoło, płynęło życie w dawnej wsi.

Obecnie w historii Krzywego czarną kartę zapisano,

Bo po stu pięćdziesięciu latach, wiejską szkołę zlikwidowano.

Przecież wszyscy wiemy, że przyszłość przed nami zakryta,

A co będzie jak za kilka lat ktoś o tę szkołę zapyta?

Nykiel Mieczysław

17 listopada 2017 r.

(wiersz napisany specjalnie na spotkanie promujące tomik wierszy Krystyny Jagniszczak „Świat magiczny, tajemniczy”, które odbyło się w Krzywem 19 listopada 2017 r.)