W ubiegłym tygodniu Fundacja Pomocy Dzieciom gościła dwóch wolontariuszy międzynarodowej organizacji AIESEC. Byli to Rico z Hongkongu i Priyansh z Indii. Zaprezentowali oni podopiecznym Fundacji kulturę swoich krajów. Poprowadzili warsztaty kaligrafii chińskiej, dzieci nauczyły się zapisywać swoje imiona. Wolontariusze opowiadali również o zdrowym stylu życia oraz wzięli udział w wycieczce do lasu, gdzie przeprowadzili zabawy ruchowe i konkursy dla uczestników warsztatów. Dodatkowo przygotowali poczęstunek dla dzieci m.in. tradycyjne danie kuchni indyjskiej - pav bhaji. Każdy mógł spróbować posługiwać się japońskimi pałeczkami. Wszystkie zajęcia były prowadzone w języku angielskim i cieszyły się ogromnym zainteresowaniem. Ta wizyta na długo pozostanie w pamięci podopiecznych Fundacji.

Pragniemy wyrazić szczere podziękowania przede wszystkim organizacji AIESEC oraz naszym Gościom: Rico Chiang z Hongkongu i Priyansh Jain z Indii za poświęcony czas i zaangażowanie w pracy z młodzieżą. Dziękujemy p. Januszowi Podulce, p. Adamowi Milewskiemu oraz wszystkim, którzy pomogli w organizacji pobytu wolontariuszy w Brzozowie.

Beata Szostak

  Grand Prix dla Aleksandry Kędry z Humnisk na XV Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Dziecięcej „Skowroneczek” - Nowy Sącz 2018

            Już po  raz kolejny Pałac Młodzieży w Nowym Sączu gościł młodych wykonawców piosenki dziecięcej, tym razem na jubileuszowej edycji  XV Międzynarodowego Festiwalu Piosenki Dziecięcej „Skowroneczek” Nowy Sącz 2018. Imprezie patronował Ryszard Nowak Prezydent Nowego Sącza a organizatorami poza cyt. pałacem było Wydawnictwo „PROMYCZEK”. Jedną z wykonawczyń była Ola Kędra z Humnisk, reprezentowała Centrum Sztuki Wokalnej w Rzeszowie pracujące pod kierunkiem Anny Czenczek, którego jest uczennicą w zakresie wokalu. Ola wyśpiewała Grand Prix festiwalu piosenką Urszuli Sipińskiej „Śpiewam i gram”. Kolejne nagrody i wyróżniania dla niej to nominacja do udziału na festiwalu w Wenecji oraz nagroda specjalna TVP ABC przyznana przez Jerzego Petersburskiego - zaproszenie do programu „Teleranek” jako gość specjalny. Zmagania konkursowe oceniało Jury w składzie: Przewodnicząca – Prof. Lidia Matynian – Akademia Muzyczna – Kraków; Małgorzata Bartas-Witan – Redaktor Polskiego Radia „Familijna Jedynka” – Warszawa; Krystyna Piotrowska – koordynator EUROFESTIWALI; Jacek Cygan – autor tekstów, poeta i scenarzysta; Jerzy Petersburski – kompozytor i autor programów muzycznych dla dzieci oraz Paweł Moszumański - muzyk i kompozytor – Kraków;

Warto zauważyć, że  uczniowie rzeszowskiego Centrum Sztuki Wokalnej zajęli pierwsze siedem miejsc. W  festiwalu brało udział  w tym roku 74 wykonawców w tym 20 zza granicy (między innymi z Litwy

        Każdego roku na początku lipca Zagrodę Garncarską w Medyni Głogowskiej odwiedzają tłumy miłośników tradycji garncarskich, ludowego rękodzieła, dobrej kuchni i ciekawej muzyki. Przyciąga ich znana cykliczna impreza „Jarmark Garncarski”. W tym roku Jarmark zaplanowany został na dzień 8 lipca, jednak już w przeddzień imprezy Organizatorzy zaprosili do Medyni mieszkańców z całego województwa i Polski do wzięcia udziału w grze terenowej, która obejmowała całe zagłębie garncarskie. Wtedy też miało miejsce spotkanie garncarzy z Polski Wschodniej oraz wspólne wypalanie ceramiki w piecu garncarskim. W tą niedzielę świętowaliśmy udane wypały ceramiki. Wtedy jak co roku oficjalnie otworzono piec garncarski, co dało początek kiermaszom, warsztatom, koncertom i wszelkim innym formom radosnej zabawy. Gwiazdą muzyczną wydarzenia był min. znany folkowy zespół Rokiczanka, a także grupa The Freeborn Brothers. Ważnym elementem tegorocznej już XXIII imprezy było również włączenie do wspólnych działań członków Stowarzyszenia Ludzi Twórczych prezentujących swoje wyroby: Stefanii Bąk z Przysietnicy – wyroby ze słomy, serwety, Wandy Brach z Brzozowa – kartki okolicznościowe, ozdoby, Grażyny Hanus z Brzozowa – okazjonalne elementy dekoracyjne , Bogdana Kubala z Brzozowa – malarstwo olejne, Katarzyny Kudły z Domaradza – decoupage, Krystyny Łobazy z Brzozowa – wyroby kulinarne, Tadeusza Pindyka z Dynowa – rzeźby, Czesławy Witek z Haczowa – kwiaty z bibuły, wiklina papierowa, Barbary Wójcik z Golcowej – tradycyjne koszyki z łyka, Marii Szajny z Haczowa – haft haczowski.

Głównym celem przedsięwzięcia było promowanie tradycji garncarskich Medyni jako ważnego elementu dziedzictwa niematerialnego polskiej kultury, a przy okazji rękodzieła Podkarpacia.

Małgorzata Chmiel Prezes Stowarzyszenia Ludzi Twórczych w Brzozowie

e-mail : Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Przełom czerwca i lipca jest w Prowansji czasem wyjątkowym. Rok szkolny powoli dobiega końca (we Francji zajęcia trawają do pierwszego tygodnia lipca), ulice wypełniają się licznymi turystami, a na obrzeżach miast zakwitają pierwsze pola lawendy. Ponad to, podobnie jak w Polsce, okres przesilenia letniego rozpoczyna cykl imprez na powitanie wakacji. Zapewne najważniejsza z nich jest noc sobótkowa, nazywana we Francji po prostu Świętem… świętego Jana (Fête de la Saint-Jean). Jest to jedna z najstarszych tradycji prowansalskich, która czerpie swój początek w sąsiedniej Oksytanii. To wlaśnie w tym regionie, na najwyższym szczycie Pireneji wschodnich – Mont Canigou (2 784 m. n.p.m.) celtyccy mieszkańcy rozpalali stos, zgodny z tradycją kultu słońca. Góra ta ma od wieków znaczenie symboliczne dla lokalnych mieszkanców. Często określana jako „Olimp Katalonii”, występuje w regionalnych legendach jako schronienie czarownic, smoków i olbrzymów. Wraz z rozprzestrzenieniem się kultu chrzescijańskiego w V wieku, Mont Canigou, tak jak i część pogańskich tradycji została dostosowana do panującej religii. Także kult słońca przetrwał w niewiele zmienionej postaci, obierając na nowego patrona świętego Jana.

Nowym etapem dla tej wiekowej tradycji okazały się lata powojenne XX wieku. W 1955 grupa wspinaczkowa, która zdobyła szczyt w przeddzień przesilenia letniego, postanowiła rozpalić tam stos, aby przypomnieć lokalnym mieszkańcom o dawnych celtyckich przodkach. Swiatło z Mont Canigou było widoczne na dziesiątki kilometrów i zainspirowało okoliczne miasta do odnowienia tradycji – w następnym roku większość szczytów pirenejskich zaploneła w noc sobótkowa, czerpiąc płomień z mitycznej góry. Z czasem tradycja przekazywania światła dotarła również do Prowansji, którego głównym punktem jest antyczne miasto Arles. To właśnie tam udają się reprezentanci wsi i miasteczek (często maratończycy), aby odebrać płomień z Canigou. Ich powrót do miejsca zamieszkania ma miejsce około południa i jest oficjalnym momentem rozpoczęcia obchodów św. Jana. Każde miasto miało z czasem własny program dla tego dnia, lecz pewne elementy pozostały wspólne. Na przykład, w Aix-en-Provence, położonej ok. 30 km na północ od nadmorskiej Marsylii, przyjęcie płomienia ma miejsce punktualnie w południe, na obrzeżach starówki, niegdyś historycznego wejścia do miasta.

Około godziny 18, płomień przejmuje od maratończyków reprezentant miejscowych władz oraz członkowie stowarzyszenia promującego regionalne tradycje. Przy dzwiękach ludowej muzyki, barwny orszak przechodzi przez całe miasto aż do głównego placu, gdzie znajduje się symboliczny, kilkumetrowy stos. Tradycyjny przemarsz jest z niecieprliwością oczekiwany przez dawnych mieszkanców (a także zaciekawionych turystów), którzy dołączają się w drodze, tworząc coraz większy tłum. W oczekiwaniu na zmierzch (około godz. 21.30), publiczność może podziwiać pokaz tradycyjnych tańców, a także zapisać na kartce życzenie, umieścić w niewielkiej wiązce chrustu, która zostanie wrzucone do ognia, aby się spełniło.

Przy zachodzie słońca, władze świecke i kościelne witają wszytkich zebranych i wyjaśniają tradycje świętojańskiej nocy. Przemowy, jak i błogosławieństwo św. Jana odbywa się zawsze po francusku i w dialekcie prowansalskim. Następnie dochodzi do rozpalenia ognia przez reprezentantów lokalnych władz, którzy zgodnie z tradycją, uprzednio obchodzą z pochodniami stos trzy razy. Od tego momentu, aż do świtu trwa zabawa, która co roku gromadzi w centrum miasta setki uczestników. Są wśród nich mieszkańcy, oraz przejezdni, w każdym wieku i każdego wyznania, bo zgodnie z zamierzchłą tradycją - ogień świętego Jana jest symbolem tolerancji i pokoju.

Z Aix-en Provence - pisze - Magdalena Wolak