Ponad 100 studentów Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Jana Grodka w Sanoku od połowy lutego realizuje program tzw. płatnych praktyk studenckich w ramach projektu finansowanego ze środków Funduszy Europejskich pn.: „Program praktyk zawodowych w PWSZ-etach”. W prawie 50 instytucjach w Sanoku oraz miastach i gminach sąsiadujących studenci kierunków: ekonomia, edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej, gospodarka w ekosystemach rolnych i leśnych, nowe media, reklama, kultura współczesna, pedagogika, praca socjalna, ratownictwo medyczne realizują 6-miesieczną, zgodną z kierunkiem kształcenia praktykę pod okiem opiekunów zakładowych i instytucjonalnych.  Studenci i opiekunowie instytucji tak wysyłającej jak i przyjmującej na praktykę są wynagradzani ze środków UE. Dzięki temu projektowi Uczelnia umacnia przyjęty przed laty praktyczny profil kształcenia, student zdobywa nowe praktyczne umiejętności, pogłębia nabytą wiedzę pod okiem specjalistów, czym poszerza swoje kwalifikacje i kompetencje zawodowe a instytucje zapewniające praktykę mają dodatkową pomoc w realizacji swoich zadań w postaci praktykantów. Wszystko to prowadzi do zacieśnienia współpracy między Uczelnią a przemysłem, co w konsekwencji może przysłużyć się do powstania dualnego systemu kształcenia w PWSZ a absolwenci będą mieli przetarte szlaki w poszukiwaniu zatrudnienia na lokalnym rynku pracy.

Oprócz tego projektu Uczelnia realizuje jeszcze dwa również finansowane ze środków Funduszy Europejskich: „Program rozwojowy na rzecz poprawy jakości kształcenia studentów na kierunku Pielęgniarstwo w PWSZ im. Jana Grodka w Sanoku” oraz „Kształcimy zawodowców". Do pierwszego z nich obecnie trwa rekrutacja studentów pielęgniarstwa, natomiast w ramach drugiego w marcu br. zostało przeprowadzone pierwsze szkolenie dla studentów kierunku gospodarka w ekosystemach rolnych i leśnych z zakresu stosowania środków ochrony roślin sprzętem naziemnym z wyłączeniem sprzętu montowanego na pojazdach szynowych oraz innego sprzętu stosowanego w kolejnictwie. (materiał przesłany)

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Jana Grodka w Sanoku 20 kwietnia 2017 r. zaprasza na III Mistrzostwa w Ratownictwie Medycznym o Puchar Rektora PWSZ.

            Celem imprezy jest zwiększenie aktywności środowiska ratowników oraz podniesienie poziomu wiedzy i umiejętności wykonywania medycznych czynności ratunkowych poprzez zdrową rywalizację i współzawodnictwo.

 Do współorganizacji włączyło się szereg instytucji tj. Pogotowie Ratunkowe w Sanoku i w Krośnie, Państwowa Straż Pożarna w Sanoku i w Krośnie, Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe z Sanoka, Lotnicze Pogotowie Ratunkowe, Policja, Straż Graniczna, Polski Czerwony Krzyż.

 W Mistrzostwach weźmie udział 30 trzyosobowych zespołów ratowniczych, których zadaniem będzie rozwiązanie symulowanych zadań medycznych usytuowanych na terenie miasta Sanoka. (materiał przesłany)

      Wielkanoc to święto zmartwychwstania, czyli odrodzenia. To najstarsze, najważniejsze i  najradośniejsze święto w kościele chrześcijańskim przypada w pierwszą niedzielę  po pierwszej wiosennej pełni księżyca, a więc między 21 marca a 25 kwietnia. Przeżywamy je bardziej duchowo i indywidualnie. Jest poprzedzone długim okresem postu, wybucha w niedzielę wielkanocną radością i poczuciem odrodzenia wewnętrznego spotęgowanym wolnością w spożywaniu wszelkich świątecznych potraw.

     Stół  wielkanocny powinien być bajkowy, bo spożywać będziemy jeden z najważniejszych posiłków w roku, dzielić się będziemy święconym jajkiem i składać serdeczne życzenia. Świąteczne, rodzinne śniadanie ma moc magiczną. Dlatego też  przykryjmy stół  pięknym obrusem, ustawmy odświętną zastawę, świeczki, udekorujmy go barwnymi pisankami i wiosennymi kwiatami.

       Na wielkanocnym stole powinna dominować elegancja, ale i prostota. Obrus wcale nie musi być biały. Wykorzystać można przecież kolory wiosny – zieleń i żółć. Konieczne są  świeże kwiaty – cięte lub doniczkowe (hiacynty, żonkile, tulipany, bratki). Mogą  być w wazonie gałązki żółtej forsycji  lub  rozwinięte gałązki wiśni, a na nich dekoracja z wydmuszek. Powiew wiosny wniesie do naszego domu  zielona rzeżucha lub owies. Przy nakryciach ustawmy rzeżuchowe jajka. Jak je zrobić? Bardzo prosto. Rzeżuchowe jajko potrzebuje 7 dni, by stać się piękną ozdobą. Tydzień przed świętami do skorupek jajek wkładamy wacik kosmetyczny zwilżony wodą i sypiemy szczyptę nasion rzeżuchy. Skorupki umieszczamy w pojemniku na jajka lub w kieliszkach i ustawiamy w ciepłym i dobrze  nasłonecznionym miejscu. Podlewamy codziennie, by  nasionom nie zabrakło wody i za tydzień będziemy cieszyć się wspaniałą zielenią.

          Nie należy zastawiać stołu masą pisanek,  kurczątek czy zajączków, bo przesyt bywa męczący. Zadbać należy także o wysokość dekoracji, aby nie utrudniała rozmów.

          Tradycja nakazuje, aby na stole znalazły się jajka, mogą być w majonezie, faszerowane, gotowana lub pieczona szynka, biała kiełbasa, boczek, polędwica, pasztet i różne sałatki. Z zup żurek na wędzonce z dodatkiem suszonych grzybów lub barszcz czerwony. Konieczny jest świeży chrzan i ćwikła. Z ciast oczywiście mazurek miodowo-orzechowy, czekoladowo-migdałowy, marcepanowy lub w innej wersji, drożdżowa i piaskowa babka, sernik oraz  inne ciasta i ciasteczka, które lubią domownicy.

           Obowiązkowo na stole wielkanocnym musi być 7 błogosławionych pokarmów, które zostały poświęcone w Wielką Sobotę -  chleb, jajka, kiełbasa,  ciasto oraz sól, pieprz i chrzan. Ponadto baranek i gałązki borówki lub bukszpanu.

                          Zwierzęta w tradycji wielkanocnej

          Najważniejszym symbolem tych świąt jest baranek, którego ustawia się na łączce z rzeżuchy lub owsa. Zwyczaj dekorowania stołu figurką baranka wprowadził w XVI wieku papież Urban V, ale zwyczaj święcenia baranka sięga VII wieku. W kulturze chrześcijańskiej zwierzę to jest znakiem ofiary, pokory, łagodności oraz miłosierdzia. Jest symbolem Jezusa Zmartwychwstałego. Przedstawiany jest z czerwoną chorągiewką, czyli sztandarem zwycięstwa. Na wsiach  każdego roku gospodynie wyrabiały baranki z bryły masła lub piekły z ciasta. Wspaniała poetka ludowa śp. pani Hermina Zubel z Niebocka każdego roku przywoziła do Muzeum Regionalnego w Brzozowie  baranka z masła, który leżał  wśród dorodnego, zielonego owsa. Obecnie mamy baranki z cukru, gipsu, drewna, słomy, wełenki, czekolady, a nawet z piernika. Do wyboru, do koloru.

           Kurczątko wykluwające się z jajka to symbol odradzającego się życia. Jajo odgrywało bardzo ważną rolę już w przedchrześcijańskich kulturach. Podczas wiosennych obrzędów magicznych np. „zaklinania” urodzaju, symbolizujące początek życia jajo uznawano za potężny amulet chroniący przed złymi mocami. Wierzono, że zakopane pod domem sprowadza szczęście i pomyślność, rzucone w płomień gasi pożar, a umycie się w wodzie, w której moczyła się pisanka, miało zapewnić zdrowie i urodę. W religii chrześcijańskiej jajko stało się symbolem zmartwychwstania Chrystusa jako odradzającego się życia.

           Zajączek jest interpretowany jako symbol ofiarności. Stare legendy i podania przedstawiają zająca jako stworzenie gotowe poświęcić siebie dla innych istot. Wśród myśliwych krążą opowieści o zającu, który ratując z opresji innego szaraka, wyskoczył ze swojej bezpiecznej nory. W ten sposób ściągnął na siebie uwagę myśliwych i bezinteresownie się poświęcił. Zając jest stworzeniem, które nikomu nie potrafi wyrządzić krzywdy, sam jest jednak przez innych nieustannie szczuty i zawsze śpi z „otwartymi oczami”.

         Na terenie Polski występuje także zwyczaj nazywany „ zajączkiem wielkanocnym”. Przyszedł on do Polski z Niemiec pod koniec XIX wieku. Początkowo znany był tylko w miastach na zachodzie Polski. Stopniowo w XX wieku rozpowszechnił się w całym kraju. Polega  na szukaniu przez dzieci w domu lub ogrodzie czekoladowych jajek rzekomo pozostawionych tam przez zajączka. Zwyczaj ten sprawia dorosłym i dzieciom wiele radości i jest okazją do wspólnej, rodzinnej zabawy.

          W wielkanocny poniedziałek chłopcy obwozili po wsi żywego koguta, przywiązanego do specjalnego wózka. Dwukołowy pojazd pomalowany był na czerwono i ozdobiony powiewającymi wstążeczkami. Chłopcy chodzili od domu do domu i recytowali dziewczętom rymowanki, a te obdarowywały ich pisankami. Kogut symbolizował w wierzeniach ludowych siły witalne i był symbolem męskości. Z czasem żywego koguta zastąpiono kogutem ze słomy, drewna lub gliny, a jego pianie naśladowali chłopcy.

         Zwierzęce symbole wielkanocne tak mocno wrosły w naszą tradycję i kulturę, że dzisiaj w ogóle nie możemy sobie wyobrazić tych świąt bez ich obecności.

          Życzę zdrowych, pogodnych i ciepłych Świąt Wielkanocnych. Niech Święta  przyniosą  wzajemną życzliwość, radość i spokój.

                                                                                                Halina Kościńska

W galerii - "święconki"  potraw i ognia - w kościele brzozowskim, w 2017 r.

Piękne pisanki i ozdoby Wielkanocne powstają w podbrzozowskiej miejscowości Humniska, to zasługa  Doroty  Salak, przesympatycznej osoby. Wspomina w rozmowie z nami: kończy się okres Bożego Narodzenia, to  wkrótce dla mnie zaczyna się Wielkanoc, bowiem w czasie o wiele wyprzedzającym te święta już mam zamówienia telefoniczne lub internetowe na pisanki i ozdoby świąt Wielkiej Nocy. Więc aby nikomu nie odmówić, od styczna praktycznie zajmuję się wykonywaniem pisanek i ozdób wielkonocnego stołu. A piszą do nie z różnych stron kraju  z zagranicy także, chcę – staram się każde zamówienie zrealizować. W między czasie wiele osób przyjeżdża tu, do domu bo chce „coś” z moich wyrobów, często nie dla siebie bezpośrednio a dla kogoś z rodziny mieszkającego gdzieś w kraju lub za granicą. Więc zgodnie z zapotrzebowaniem wykonuję każdą techniką jestem w stanie wykonać wielkanocne pisanki. Hmm czasem bywa i tak, że mając już na ukończeniu coś tam pęka  wydmuszka pisanki jest do wyrzucenia, tak też bywa. Ostatnio dużym zainteresowaniem cieszą się moje wyroby piernikowe, a jest tego cała gama, od  pisanek zaczynając na małych dziełach piernikowej sztuki kończąc, bowiem wykonuję piernikowe salaterki na pisanki, dyplomy-podziękowania na ozdobach bryłowych typu kareta z końmi choćby, domki i inne przestrzenne wytwory. W większości przypadków korzystam z własnych piernikowych form, często w domowych warunkach wykonywanych, dostosowanych do potrzeb. Stąd w domowym warsztacie mam ich wiele. Cieszy mnie, że ludzie  chcą coś nowego niż tradycyjna pisanka z wydmuszki, że piernikowe wyroby tak bardzo zyskują swe uznanie. Od wielu już lat swe prace wstawiam na kiermaszach w Sanoku, czasem w Brzozowie. Na przedświąteczny kiermasz sanocki przygotowuję się szczególne bowiem te kilka dni mają wyjątkowy charakter i zapotrzebowanie na moje wyroby. Pani Salak dziękujemy za rozmowę, żałujemy tylko, że nie możemy pokazać tych cudeniek, które już są u odbiorców, to co zastaliśmy pokazujemy tu i teraz, zaznaczając, że to tylko namiastka jej możliwości… Wszak i dzięki nam ktoś we Francji  na święta ma rodzime, podbrzozowskie ozdoby wielkanocnego stołu. (admin)

W galerii zdjęcia autorstwa D. Salak i portalu Brzozowiana.